บทที่ 1037

เวินเอ่อร์หว่านจงใจหรือไม่จงใจก็ไม่รู้ ขยับไปบังสายตาของมู่เหยียนเซิน ทำให้คนทั้งสองมองไม่เห็นกันชั่วคราว

"เรื่องใหญ่ขนาดนี้ เธอทำไปคนเดียวโดยพลการ มันไม่เหมาะสมจริงๆ นะ" เวินเอ่อร์หว่านลดเสียงลง "อย่าว่าแต่มู่เหยียนเซินเลย ฉันเองก็ยังโกรธอยู่บ้าง แล้วก็ไม่เข้าใจเลยจริงๆ"

"...ขอโทษนะ เอ่อร์หว่าน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ